خبرگزاری فارس ـ سجاد اسلامیان: این روزها واژه ترکیبی «منافع ملی»، یکی از واژگانی است که بیش از هر زمان دیگری در افواه مردم و مسئولان کشور می‌چرخد چراکه این روزها در آستانه توافقات هسته‌ای نوع و نحوه تامین «منافع ملی» از اهمیت بالایی برخوردار شده است.

اما این روزها از میان دو کلمه «منافع» و «ملی»  بیشتر به کلمه «منافع» پرداخته می‌شود که البته ضروری است چون این روزها نکته حیاتی آن است که به چه روشی می‌توان این «منافع» را تامین کرد.

اما از طرف دیگر کلمه «ملی» در ترکیب‌واژه «منافع ملی» برای بسیاری تنها یک مضاف‌الیه زاید برمنافع است که اهمیت آنچنانی ندارد.

برخی این روزها چون ایام فتنه 88، اگر مردمی از شهرهای بزرگ تا شهرهای کوچک و روستاهای کشور پای فیلم‌های هسته‌ای عمار از مسائل هسته‌ای آگاه شوند و درباره مذاکرات اظهارنظر کنند یا تظاهرات کنند می‌گویند این افراد حق ندارند در این باره سخن بگویند.

حتی معتقدند نباید اجازه داده شود که عده‌ای هنرمند در این باره اظهار نظر کنند و بهتر است به کار فرهنگی و هنری‌شان بپردازند چراکه به گفته یک سایت «کارشناس برای نقد مذاکرات به اندازه کافی هست، شما به بازی بپردازید!»

این دقیقا اتفاقی است که برای هنرمندانی افتاده است که علاوه بر حمایت از تیم مذاکرات هسته‌ای تنها و تنها بر منافع ملی‌شان تاکید کرده و سخن می‌گویند اما عده‌ای همین را برنمی‌تابند.

مرضیه برومند می‌گوید: غیرت من اجازه نمیدهد خارجی‌ها از مراکز نظامی‌مان بازرسی کنند؛ جلیل سامان می‌گوید: نگرانم که مساله هسته‌ای تنها بهانه‌ای برای غرب باشد؛ پوران درخشنده می‌گوید: بازرسی غربی‌ها از مراکز نظامی توهین به غرور و حیثیت ملی است و امین زندگانی می‌گوید: هیچ کشوری حاضر نمی‌شود کسی از مراکز نظامی‌اش بازدید کند.

در حقیقت کلمه «ملی» در واژه ترکیبی «منافع ملی» به معنای آن است که ملت صاحب این منافع است و این ملت است که نوع «منافع ملی» را تعیین می‌کند.

به معنا دیگر این ملت اعم از شهری و روستایی و هنرمند هستند که اگرچه نمایندگانی تعیین کرده‌اند که با روش‌های مناسب از منافع آنها حفاظت و تامین کنند اما همین ملت هستند که ماهیت منافع و حدود و ثغور آن را تعیین می‌کنند.

اما گویا عده‌ای برای ملت این حق را قائل نیستند و معتقدند تعیین حدود و ثغور «منافع ملی» در اختیار بخشی خاصی است که تنها و تنها آنها می‌توانند در این باره اظهار نظر کنند که عملا این تفکر به معنای تخصص زدن به «منافع ملی» است که آن را تبدیل به «منافع خصوصی» می‌کند.

به نظر می‌رسد این همان رفتاری است که پس از سخنان مقام معظم رهبری صورت گرفت؛ سخنانی در جمع مداحان اهل‌بیت(ع) در تاریخ 20 فروردین مبنی بر اینکه «... من به خود مسئولین هم این را گفته‌ام همین چند روز؛ مسئولین باید بیایند مردم را و بخصوص نخبگان را از جزئیّات و واقعیّات مطّلع کنند؛ ما چیز محرمانه نداریم...»